« | Home | »

Uns meses atrás me chegou um e-mail surpreendente. Uma belarusa, Katsiaryna Mazurenka, avisava que havia traduzido dois textos que seriam publicados por uma revista da Bielorússia (ou Belarus, nome atual). Trocamos e-mails. Ela me disse que mora na Alemanha e descobriu os contos lendo as colunas do Popular.

Passam-se uns meses e chegou ontem o seguinte e-mail:

"Oi, Alexandre!

Muito tempo passou antes da minha carta última. Escusa-me, por favor. Como anexo há dois contos traduzidos (O Condomínio e A Coisa Mais Importante). Pena que o terceiro chegou tarde ao meu redator para ser publicado.

Adiciono que o senhor é o primeiro autor brasileiro traduzido na língua belarusa.

Com reverência e muito obrigado.

Katsiaryna".

Primeiro autor brasileiro publicado na Bielorússia? Nada mal mesmo.

Eis então um pedaço do orgulhoso Alexandre Rodrigues, aliás Аляшандар Радрыгеш, em belaruso.

ДОМ

Гэта быў стары каменны будынак, брудны з фасаду. Тут жыў чалавек. Аднаго дня ён прачнуўся старым і ад страху памерці невядомым вырашыў напісаць гісторыю свайго жыцьця. Узяў стос чыстых аркушаў паперы ды набытую ў антыкварнай краме друкарку “Фасыт”. Дзень у дзень ён пісаў без перапынкаў на чытаньне, сон ці яду. Ён пісаў пра маленства й юнацтва, пра каханьне і шлюб, пра дзяцей, што кудысьці зьехалі, і вечнасьць; пісаў пра самарэалізацыю і працу, грошы й адзіную сустрэчу з прэзідэнтам. Скончыў, упершыню прачытаў напісанае: напачатку ён быў задаволены і стылем, і сюжэтнай лініяй, нават падкрэсліваў памылкі, каб выправіць пазьней.

# alexandre rodrigues | 24 de fevereiro Comentários (11) | TrackBack (0)